Het is een enorme uitdaging om kalm en peaceful te blijven als je zoon of dochter woedend is. Jane Nelsen heeft er al veel over geschreven [The anger Wheel of Choice]en ook een prachtig boekje geschreven over de cool- out- space. Hoe woede werkt and how your lid flips. En vooral wat je kunt doen om jezelf en je kind te helpen om weer tot rust te komen. Het tijdig signaleren dat je emoties hoog oplopen en de volwassene zijn. Een gevecht aangaan met je kind en proberen ze te overwinnen is ieder geval precies het verkeerde om te doen. Het lijdt tot machtsmisbruik en je kind leert daar niks van. Ook als je dat allemaal wel weet, gebeurt het natuurlijk wel eens dat je uit je slof schiet. En dat is ook niet erg. Excuses maken voor je gedrag en laten zien dat er niks mis is met sorry zeggen is een belangrijke les.
Met de start van school en alles wat daar bij komt kijken staan kinderen onder meer druk. Ze kunnen stress ervaren van het moeten en hebben thuis meer ruimte nodig om te ontmoeten.
Your child needs you to help them change rather than demand they change. An aggressive child is a stressed child, but aggression is the behaviour that generally elicits the least care and empathy from adults, but sadly it’s when they need our sensitivity the most. If we could respond to very out of balance behaviour with some of the same qualities that we respond to physical illness, we’d live in a society where emotional instability in families is much less of a problem.
[from www.peacefulparent.com/agression]
In mijn zoektocht naar wat extra handreikingen om beter om te gaan met woede vond ik deze website Peacefulparenting . Er zit veel in wat ook Jane Nelsen beschrijft in haar boek Positive Discpline. Echter Genevieve behandelt ook uitgebreid vragen van mensen online en die zijn erg herkenbaar en leerzaam om te lezen. Het valideren van het gevoel en zelf rustig blijven is van groot belang. Laten weten dat je het kind niet afkeurt. Kinderen moeten de kans krijgen te leren om emoties te reguleren zonder veroordeling maar met hulp. Dat gaat niet vanzelf. Daarin speelt verschil in temperament een rol maar ook de gevoeligheid van een kind. Wat cruciaal is dat je als volwassene altijd beseft dat jij de volwassene bent en deze kans moet aangrijpen om te laten zien dat er onvoorwaardelijk van het kind gehouden wordt.
Peaceful parenting institute New Zealand biedt op allerlei manieren ondersteuning en geeft informatie.
Wat mij betreft de moeite waard om eens te grasduinen als je het ouderschap als vak ziet!