So your first point is that raising children is important, highly skilled work?
Absolutely. As the book explains, child-rearing calls on the same qualities that characterize the best teachers, psychologists, coaches, ministers. And the work produces more wealth than any other job in the economy. Economists used to believe that national wealth came from three factors: land, labor, and capital. Now they reccognize that human capital, or human knowledge, skills, and entrepreneurship, are more important than all others put together. What is still not acknowledged, by economists or the society, is that most human capital is created by mothers and other early teachers and caregivers. Mothers are the most valuable producers in the entire economy. Yet what they do is not even considered work at all.
In 2012 las ik het boek van Ann Crittenden. Internationale vrouwendag staat voor de deur en ik wil iedereen nog eens wijzen op dit boek en wat het aan de kaak stelt.
Het moederschap, het creëren van een thuis, het uitoefenen van oikonomia is nog steeds ondergewaardeerd. Nog steeds laten vrouwen zich het moederschap uit jagen om dat ze economisch onafhankelijk willen zijn en dit kennelijk onmogelijk blijkt als je de belangrijkste taak op je wil nemen. Zelfs als je tijdelijk fulltime voor je kind wil zorgen in de cruciale eerste twee jaar van een kind. Waarom moet er meer kinderopvang komen, waarom moeten mannen meer thuis zijn?
Veel fundamenteler is het om de waardering van moederschap, oikonomia;the management of the household, te verankeren in de maatschappij. Gezonde, stabiele kinderen voortbrengen die de maatschappij van morgen vormen. Dat regel je niet door opvanginstituties in te te stellen.
Het feminisme heeft de vrouw geëmancipeerd maar heeft de moeder hopeloos laten vallen. Hoe moet maatschappelijke erkenning voor oikonomia gaan heten?